Testy IQ

administrator · Dołączył: 05 Lis 2016 Posty: 2942

Sprawdz swoje IQ

Flynn, J. R. (2008). Where have all the liberals gone? Race, class, and ideals in America. New York: Cambridge University Press. Pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku dzieci uchodźców z Indochin stanowiły 20% populacji miasta Garden Grove w hrabstwie Orange w stanie Kalifornia, lecz do tej grupy należało aż dwunastu z czternastu celujących uczniów wygłaszających mowy na zakończenie szkoły średniej[349]. Kadr z kolorowego filmu animowanego prezentowanego Amerykanom i Japończykom. Po obejrzeniu filmu osoby badane zostały poproszone o opowiedzenie, co widziały. Przypomnijmy sobie opisane w poprzednim rozdziale badanie antropolog Shirley Brice Heath, obejmujące dzieci z pewnej wiejskiej społeczności na Południu Stanów Zjednoczonych[270]. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku przez wiele miesięcy żyła ona wśród trzech różnych typów rodzin i obserwowała należące do nich dzieci, dopóki nie poszły one do szkoły. Badała białe rodziny z klasy średniej, w których przynajmniej jedno z rodziców było nauczycielem, białe rodziny z klasy pracującej i czarne rodziny z klasy niższej. Wiele elementów, które odróżniały rodziny z klasy pracującej od rodzin z klasy średniej, okazało się typowych również dla ubogich czarnych rodzin. Jednakże socjalizacja dzieci w sferze języka pod wieloma względami przebiegała inaczej u czarnych niż u białych z którejkolwiek klasy i była jeszcze mniej sprzyjająca z punktu widzenia przygotowania dzieci do nauki w szkole. Może to być np. wysłanie maila do Wojciecha, rozmowa z Szymonem czy telefon do Franciszka. Po pierwsze, kilka różnic społecznych między mieszkańcami Wschodu i Zachodu sprzyja postępom naukowym tych ostatnich. W Japonii, której społeczeństwo pod wieloma względami jest zorganizowane bardziej hierarchicznie niż społeczeństwo zachodnie i gdzie większą wagę przykłada się do szacunku dla starszych, więcej funduszy na badania trafia do starszych, już nie tak efektywnych naukowców. Myślę, że na Zachodzie dokonaniom w dziedzinie nauki sprzyja poważanie indywidualnych osiągnięć i szacunek dla osobistej ambicji. Długie godziny spędzone w laboratorium niekoniecznie przynoszą korzyści rodzinie badacza, są jednak podstawą jego osobistej sławy i chwały. Dyskusję na Zachodzie uważa się za coś oczywistego, za niezbędny element działalności naukowej, tymczasem na Wschodzie często uznaje się ją za przejaw złego wychowania. Pewien japoński naukowiec dał ostatnio wyraz swojemu zdumieniu na widok dwóch amerykańskich naukowców, którzy – choć byli przyjaciółmi – ostro się ze sobą spierali, i to na forum publicznym. „Pracowałem kiedyś w Carnegie Institution w Waszyngtonie z dwoma wybitnymi naukowcami, którzy prywatnie się przyjaźnili, lecz na tematy zawodowe toczyli ze sobą zażarte spory, nawet na łamach prasy. Takie rzeczy zdarzają się w Stanach Zjednoczonych, ale nigdy w Japonii”[388]. Scarr, S., Weinberg, R. A. (1983). The Minnesota adoption studies: Genetic differences and malleability. Child Development, 54, 260–267. Działaj profesjonalnie. Traktuj wszystkich uprzejmie, nawet jeżeli nie lubisz danej osoby. Twoja dziewczyna bardziej otwarcie mówiła o swoich emocjach. Komentator bokserski Joe Humphreys w 1930 roku[394]. [284] Murray, 2007a. Seligman wypróbował wiele ćwiczeń służących podnoszeniu poziomu szczęśliwości. Tysiące osób odwiedzających jego stronę internetową zastosowały te ćwiczenia w praktyce. Dwa spośród tych ćwiczeń miały za zadanie wprowadzenie w ciągu sześciu miesięcy długofalowej zmiany. Jak widać na przykładzie rysunku 4.3, inteligencja emocjonalna zaczyna rosnąć od ok. 20 roku życia. Wzrost ten zostaje zatrzymany w okolicach 55 roku życia i od tego momentu obserwowany jest lekki spadek EQ. Dlatego też u większości ludzi zauważamy stopniowy wzrost umiejętności emocjonalnych (do pewnego momentu, rzecz jasna). Jest to zapewne związane ze zjawiskiem dojrzewania lub starzenia się połączonego z nabywaniem doświadczenia, gdyż inteligencja emocjonalna jest przez niektórych postrzegana jako jeden z aspektów mądrości (która z kolei nierzadko utożsamiana jest z zaawansowanym wiekiem). Z pewnością w miarę dorastania zdarzyło Ci się zauważyć u siebie wzrost kontroli nad impulsami, co przekładało się na wyższe zdolności rozwiązywania problemów i testowania rzeczywistości. Ta ostatnia umiejętność polega na postrzeganiu rzeczy takimi, jakimi są naprawdę, a nie takimi, jakimi chcemy, aby one były. Inną umiejętnością emocjonalną rozwijającą się wraz z wiekiem jest zdolność postrzegania świata nie tylko z własnej perspektywy. Innymi słowy, w miarę jak stajemy się starsi, przestajemy zajmować się wyłącznie własnymi potrzebami i uczymy się interesować także innymi ludźmi oraz otaczającym nas światem. Otwarte usta. Czasami możesz nabrać przekonania, że inni członkowie zespołu nie dają z siebie tyle, ile by mogli. Ty pracujesz ciężko, starając się zrobić jak najwięcej, a ktoś inny zaprzepaszcza wysiłki całego zespołu. W takiej sytuacji złość i frustracja są czymś naturalnym. Zgadzacie się co do sposobu wydawania pieniędzy. [94] Flynn, 1987, 1994, 1998. Część I. Nowy gatunek inteligencji. Zrozumieć i opanować emocje partnera. Spokój. [298] Herrnstein i Murray, 1994. Istnieją specjalne szkolenia i programy spotkań dla rodziców, które służą poprawie relacji rodzic – dziecko. Większość psychologów specjalizujących się w agresji czy problemach wychowawczych powinna wiedzieć, kto i gdzie organizuje takie szkolenia w Twojej okolicy, więc warto o to zapytać przy okazji wizyty. Oto kilka uwag dotyczących korzystania z empatii w kontaktach z krewnymi i znajomymi. Chociaż nie zawsze jesteś w stanie przygotować się do radzenia sobie z losowo spotkanymi ludźmi, to możesz jednak poczynić takie przygotowania względem ludzi, z którymi masz regularny kontakt, ponieważ na ogół potrafisz nie najgorzej odczytywać ich emocje. Być może znasz też ludzi nieprzewidywalnych lub takich, którzy nie zdradzają emocji. Rzucaj wyzwania. Staraj się wprowadzać zmiany. Szukaj okazji do rozwijania swoich umiejętności. Eksperymentuj i ryzykuj. Nie każde nowe przedsięwzięcie będzie sukcesem, ale porażki również mogą nieść ze sobą wiele cennych informacji. Optymizm. Jest to umiejętność emocjonalna, która oznacza coś więcej niż samo dostrzeganie, że szklanka jest w połowie pełna. Ludzie nastawieni optymistycznie posiadają zdolność postrzegania wszystkiego w jasnych barwach, nawet jeżeli sytuacja wcale nie wygląda najlepiej. Optymizm pozwala Ci werbować ludzi i wypełniać zadania niezależnie od okoliczności. W pracy optymiści nie pozwalają, aby problemy przesłaniały im obraz całości, i potrafią pracować produktywnie nawet w obliczu kłopotów. W niektórych zawodach optymizm pozwala skutecznie pokonywać przeszkody, przewodzić innym czy przekazywać złe wieści. Twój poziom optymizmu może predestynować Cię do pewnych zawodów. Książkę tę napisałem (z pomocą redaktora, rzecz jasna) w stylu typowym dla innych pozycji z serii Dla bystrzaków, co sprawia, że jej treść jest przystępna dla prawie każdego. Wszędzie, gdzie było to możliwe, unikałem języka technicznego i żargonu zawodowego. Kiedy zaś musiałem skorzystać z terminologii naukowej, zawsze starałem się opatrzyć ją stosownym komentarzem. Ponadto wprowadziłem do książki wiele przykładów z życia, które albo stanowią bezpośrednie relacje znanych mi przypadków, albo też są ich kompilacjami. W niektórych przypadkach zmieniłem też imiona bohaterów i opisy okoliczności w celu ochrony prywatności przedstawionych w książce osób.