Testy IQ

administrator · Dołączył: 05 Lis 2016 Posty: 2942

Sprawdz swoje IQ

odrzucenie. Opinię o wysokim poziomie intelektualnym Żydów należy rozpatrywać w kontekście faktu, że kultury często znacznie się między sobą różnią pod względem osiągnięć intelektualnych – nawet kultury o niskim stopniu analfabetyzmu i silnej gospodarce. Nie sposób przedstawić genetycznego uzasadnienia tych zmiennych poziomów dokonań. Dlaczego więc wyniki testu Ravena tak istotnie wzrosły? Nie wiadomo, ale możemy spróbować to wydedukować z posiadanych informacji. Psycholog rozwojowy Clancy Blair wraz ze współpracownikami wykazał, że nauczanie matematyki – począwszy od szkoły podstawowej, a nawet przedszkola – zmieniło się ze zwykłej nauki liczenia i działań arytmetycznych w prezentowanie wysoce wizualnych form obiektów i figur geometrycznych oraz uczenie dzieci dostrzegania rządzących nimi prawidłowości[102]. Rycina 3.2 przedstawia przykład ćwiczeń graficznych, z jakimi w ostatnich dziesięcioleciach dzieci stykają się w szkołach. Wyraźnie widać, jak bardzo pomocne mogą być te ćwiczenia w rozwiązywaniu zadań podobnych do tych z testu Ravena. Psycholog rozwojowa Wendy Williams wykazała, że obecnie podczas lekcji kładzie się większy niż kiedyś nacisk na rozwiązywanie abstrakcyjnych zadań ćwiczących spostrzeganie[103]. Blair i jego współpracownicy dowiedli również, że w porównaniu z minionymi latami przedstawiane dzisiaj uczniom zadania matematyczne częściej wymagają licznych operacji sekwencyjnych, które sprzyjają rozwojowi pamięci operacyjnej, niezbędnej do rozwiązywania zadań z testu Ravena[104]. Gdy chcesz ułatwić komuś zmianę, może Ci w tym pomóc Twoja własna inteligencja emocjonalna. Spróbuj postawić się na miejscu tej osoby. Jakich konsekwencji chciałbyś uniknąć najbardziej? Jakie korzyści płynące ze zmiany zachowania wydają Ci się najbardziej pożądane? A oto przykład. 1. Zapisz w notatniku jedną spośród zmian, których chcesz dokonać. W nieskończoność można by mnożyć przykłady sytuacji, w których analiza regresji wielorakiej dała inne wrażenie na temat istnienia przyczynowości niż rzeczywiste doświadczenia, które pod tym względem prawie zawsze są dużo bardziej wiarygodne. Weźmy chociażby konferencję zorganizowaną przez Narodowy Instytut Zdrowia, w której uczestniczyłem jakieś piętnaście lat temu. Jej celem było dokonanie przeglądu badań dotyczących procedur medycznych i chirurgicznych jako sposobów leczenia zatoru tętnicy wieńcowej oraz osiągnięcie porozumienia co do właściwości każdej z metod. Uczestnicy konferencji dysponowali wynikami licznych drogich badań przeprowadzonych w USA i sfinansowanych ze środków państwowych. Autorzy badań uwzględnili w analizie regresji wielorakiej bardzo wiele zmiennych, takich jak historia choroby, wiek czy status społeczno–ekonomiczny (SES) pacjenta, i wyciągnęli wnioski dotyczące skuteczności rodzaju leczenia, wyłączając wszystkie inne aspekty, którymi różnili się pacjenci. Jednakże ze względu na politykę komisji bioetycznych, regulującą prowadzenie badań w USA, zgodnie z którą pacjent ma prawo wybrać metodę leczenia (choć nie jest do końca jasne, czy rzeczywiście leży to w jego interesie), wszystkie wyniki zebrane w Stanach Zjednoczonych były zniekształcone przez artefakt samoselekcji (zob. dalej). Poza badaniami amerykańskimi dostępne były również wyniki dwóch badań przeprowadzonych w Europie, opartych na losowym przypisaniu metod leczenia do pacjentów. Uczestnicy konferencji słusznie zignorowali kosztowne badania przeprowadzone w USA i wzięli pod uwagę tylko wyniki uzyskane w Europie. [Inteligencja to] bardzo ogólny potencjał intelektualny, obejmujący między innymi zdolność logicznego myślenia, planowania, rozwiązywania problemów, myślenia abstrakcyjnego, rozumienia złożonych idei, szybkiego zdobywania wiedzy oraz uczenia się poprzez doświadczenie. Nie jest to tylko czerpanie wiedzy z książek, wąska specjalność akademicka czy biegłość w rozwiązywaniu testów. Inteligencja odpowiada raczej bardziej rozległej i głębszej umiejętności pojmowania otaczającego świata – „chwytania”, „orientowania się w czymś” i „główkowania” nad tym, co zrobić[4]. Kilkadziesiąt lat temu Walter Mischel, psycholog zajmujący się osobowością, badał zdolność dzieci do odraczania gratyfikacji[29]. Umieszczał dzieci z przedszkola działającego przy Uniwersytecie Stanforda w pokoju, w którym było też ciastko, cukierek, zabawka czy jakiś inny, pożądany przez nie przedmiot. Dzieci sądziły, że są w pokoju same, były jednak bacznie obserwowane przez badacza. Powiedziano im, że mogą dostać ten przedmiot, kiedy tylko zechcą – wystarczy, że za pomocą dzwonka wezwą badacza, żeby im go dał. Mogą jednak poczekać, aż badacz wróci niewzywany, a wówczas dostaną dwa ciastka, dwa cukierki lub dwie zabawki. Zmienną zależną nazwano „odraczaniem gratyfikacji”. Im dłużej dziecko czekało, zanim zdecydowało się wezwać badacza, tym większa była jego zdolność do odraczania gratyfikacji. [139] Krueger, 1999. Naucz się rozpoznawać sytuacje, w których masz tendencje do utraty kontroli (np. gdy Twoje dziecko jest niegrzeczne, nie słucha Cię czy zaczyna się dąsać). Daley, T. C., Whaley, S. E., Sigman, M. D., Espinosa, M. P., Neumann, C. (2003). IQ on the rise: The Flynn effect in rural Kenyan children. Psychological Science, 14, 215–219. Czarni pochodzący z Indii Zachodnich mają nadzwyczaj bogaty kapitał kulturowy, w przeciwieństwie do wielu czarnych z USA, których dorobek kulturowy jest znacznie uboższy od dorobku większości populacji Stanów Zjednoczonych. Niezależnie od wszystkich problemów demograficznych, z jakimi boryka się ogół czarnych Amerykanów, wielu z nich dodatkowo socjalizuje swoje dzieci w sposób mniej sprzyjający uzyskiwaniu wysokich wyników IQ i osiągnięć w nauce, niż czynią to biali o porównywalnym statusie społeczno–ekonomicznym. Traktowanie życia jako przygody. Konserwatywna Heritage Foundation twierdzi, że znalazła dwadzieścia jeden szkół, do których uczęszczają uczniowie z bardzo ubogich rodzin, osiągający wyniki powyżej standardów krajowych[304]. Szkoły te przedstawiane są jako wyjątki, którym udało się wybić dzięki ich wizjonerskim dyrektorom, sprzeciwiającym się „kultowi szkolnictwa publicznego”, zwalniającym złych nauczycieli i uczącym podstaw zamiast postępowych nonsensów. Niektórzy ludzie wykazują mniej skrajne nawyki, które czasami ciężko jest im wyjaśnić racjonalnie. Mogą oni na przykład w restauracji czy kinie siadać w konkretnych miejscach, wybierać tylko specyficzne typy potraw, unikać pewnych ludzi, przerywać innym podczas rozmowy, patrzeć w ziemię podczas rozmowy czy też kłócić się z wybranymi osobami. Niektórzy ludzie nie mogą na przykład powstrzymać się od natychmiastowej reakcji na widok mężczyzny z długimi włosami, człowieka w mundurze czy osoby w stroju rytualnym jakiejś religii. Czy opisane wyżej sytuacje wywołują u Ciebie jakieś uczucia? Czy masz nad nimi kontrolę i możesz je wykorzystać do zapoczątkowania pożądanych zachowań? odrzucenie. Zacznij od końca. Czy znasz kogoś, kto powinien zmienić sposób, w jaki kontaktuje się z innymi? Każdy z nas zna ludzi, którzy mogliby skorzystać, gdyby zechcieli podnieść swoją inteligencję emocjonalną. Mogą to być ludzie bardzo nam bliscy (np. partner, dziecko), widywani regularnie (np. koledzy z pracy lub studenci z tej samej grupy) czy nawet całkowicie obcy (np. ktoś obcy napotkany w supermarkecie bądź kierowca na drodze).